Het weekend van 14 tot 16 maart was het weer zo ver: het PaasCongres van VGS-Nederland. Het PaasCongres 2013 had van te voren elk ingrediënt voor een geslaagd en vertrouwd PaCo. Het aantal aanwezige VGST’ers was traditioneel hoog, het thema sprak bijna niemand aan, en het logo van de Bolle Keizer lachte de amicae amicique bij de eerste passage al tevreden toe.

Het enige wat anders was: de planning van dit jaar. Geen lezing op de eerste (vroege) ochtend, maar werkwinkels. De pientere kerels uit Twente hadden al snel door dat dit dus een workshop betekende maar dan in een andere taal. Dit kwam goed uit, want het “workshopje skippen” uit een bekende hit werd zo wel heel makkelijk gemaakt.

De lezingen werden helaas niet voorzien van uitgebreid commentaar van de ami. Pierik en T. van Dijk en zo kwam het dat er zelfs ruimte was voor grappen tijdens de vragenronde als “Wat is het verschil tussen volwassen- en kinderdopamine?”

Natuurlijk kan hier nog uren verteld worden over de spencers met de illustere dP-markering, dat het bier te snel op was, de lezingen van wisselend niveau en het eten even lekker was als de voorgaande jaren. Maar ach, vermoedelijk leest u dat wel op de voorpagina’s van andere verenigingen.

Belangrijker, de organisatie door de VGSW werd prima uitgevoerd en de leerpunten zijn genoteerd voor volgend jaar. Wanneer de VGST volgend jaar de huishoudelijke organisatie in handen heeft zal het verhaal vast niet veel afwijken van het voorgaande. Het PaCo is zoals het is en na vijf jaar verveelt het nog geen moment.