Donderdag 14 juni was de laatste avond die in het teken stond van het jaarthema ‘Geluk en genot’. De ProCo had alles uit de kast getrokken om er een mooie avond over het thema Vrijheid van te maken. De avond had de opzet van een forum met een externe gespreksleider en drie gasten. Journalist Gerrit Post, broer van, leidde de avond en haalde met scherpe vragen de onderste steen boven. De drie genodigden waren Harriët Tom, Mouris Boer en Marcel Kooijmans. Harriet heeft 28 jaar voor Operatie Mobilisatie (OM) in het Midden-Oosten gewerkt, Mouris Boer was directeur van een school in een jeugdgevangenis en Marcel Kooijmans isuitgezonden voor Overseas Missionary Fellowship (OMF) naar Wamena, Papua.

 

Alleen de verhalen die de genodigden aan het toegestroomde publiek vertelden gaven al genoeg stof om avonden over door te praten, maar die tijd was er helaas niet. De klik was er tussen de genodigden onderling en ook met het publiek wat regelmatig voor grappige momenten zorgde.

De ervaring van het begrip vrijheid was veranderd door ervaringen in het werk en in de eventuele andere cultuur, alle drie gaven ze te kennen dat vrijheid in de loop van de jaren meer voor hun was gaan betekenen. Door hun ervaringen in een andere cultuur konden Harriët en Marcel Kooijmans bovendien beter van een afstandje kijken naar onze samenleving, en gaven aan dat we eigenlijk helemaal niet zo vrij zijn als we zelf vaak denken. Een interessante gedachte waarmee Mouris Boer instemde. Dit is slechts een korte typering van de avond, maar er werd ook over persoonlijke vrijheid gesproken, vrijheid in God, vrijheidsbeperking in een gevangenis en bijna elk aspect gerelateerd aan vrijheid passeerde de revue.

Aangezien de genodigden in politiekgevoelige situaties zitten of zaten werd er nadrukkelijk gevraagd om hetgeen wat er gezegd werd niet zo maar op te schrijven en te verspreiden. Een bijzondere ervaring om in een vrij land mee te maken.

 

Gelijk na de pauze overhandigde Marcel Kooijmans een boog en vijf pijlen aan de vereniging, origineel vervaardigd in Wamena en meegenomen naar Nederland. De inwoners daar hadden hem dat meegegeven om overal waar hij in Nederland komt achter te laten als aandenken aan het werk aldaar en als herinnering om voor hen en het werk te bidden. Binnenkort zal dit bijzondere geschenk te bewonderen zijn in de Kelderder.

 

Het concept was nieuw, maar het leverde een avond op waarover nog lang nagedacht zal gaan worden.