Op een doorgaans zo normale dinsdag in de maand mei kwam de VGST bij elkaar voor een inhoudelijke en horizonverbredende avond. Een avond waarop invulling werd gegeven aan het jaarthema, ‘Globomotive’. Dit keer werd er niet een verhaal afgestoken door één spreker met veel kennis over een zeker onderwerp. Nee, vier leden en een reünist van de VGST hielden in de Maranathakerk een korte lezing over het vakgebied waarmee zij zich bezighouden.

Otte Haitsma nam ons mee naar de wereld van de werktuigbouw. Hij vertelde over de mogelijkheid om elk object te zien als een object met massa en met stijfheid. Elk voorwerp heeft een bepaalde eigenfrequentie die nuttig of juist levensgevaarlijk kan zijn. Een slingerklok is een praktisch voorbeeld waarbij gebruik wordt gemaakt van de eigenfrequentie van een slinger om de tijd aan te geven. Een desastreus gevolg van eigenfrequenties liet Haitsma zien met een filmpje van de Tacoma Bridge (Youtube).

Daarna dook David Dubbink in de wereld van de nanotechnologie, een onderzoeksgebied wat sinds zo’n vijftien jaar steeds meer in opkomst is. Nanotechnologie vindt zijn toepassingen bijvoorbeeld in medicijnen of de elektronica. Als uitdaging noemde Dubbink de nieuwe eigenschappen van materialen. Op de minuscule schaal van de nanotechnologie gedragen materialen zich heel anders dan gebruikelijk. Ook heel andere meetmethoden komen hier om de hoek kijken, omdat het materiaal zo klein is dat het met het blote oog of een gewone microscoop niet te zien is.

Tjark Post wist ons te boeien met electrical engineering. Hij toonde eerste de breedte van het vakgebied. Van de medische wereld tot robotica, van smartphones tot hoogspanningsmasten, op veel gebieden is elektronica tegenwoordig aanwezig. Vervolgens ging hij concreet in op ‘smart grids’. Het huidige energienet is niet gebouwd op de variërende afname en levering van stroom door consumenten. Zonnepanelen en windturbines voor eigen gebruik spelen een rol in dit probleem. Met het idee van een ‘smart grid’ is er beter in te spelen op vraag en aanbod van energie.

Hermen Bollemaat gaf een chemische kijk op duurzaamheid. Als het gaat om duurzaamheid en in het bijzonder het opraken van de olievoorraden wereldwijd, heersen er veel verkeerde opvattingen. Bollemaat liet zien dat aardolie niet alleen in brandstoffen, maar ook als grondstof voor veel andere producten wordt gebruikt. Duidelijk zette hij de voordelen neer van het gebruik van biomassa als grondstof voor producten die nu uit aardolie worden gemaakt. Daarbij schuwde hij niet om een uitleg op het niveau van structuurformules van moleculen te geven.

Afsluitend sprak Teus Dubbink over geïntegreerde optica. Dit vakgebied speelt een belangrijke rol in de koppeling met elektronica. Signalen kunnen namelijk sneller verstuurd worden door licht en glasvezel te gebruiken in plaats van elektronen en koper. Op grotere schaal gebeurt dit al, bijvoorbeeld in de glasvezelverbindingen die voor het Internet gebruikt worden. In de toekomst zou dit ook voor snelle communicatie kunnen zorgen tussen en binnenin chips. Een probleem in de optica is alleen dat er geen standaard bouwblokken zijn om een bepaalde functie te realiseren. Daar wordt vandaag de dag dus nog volop onderzoek naar gedaan.

Het was een geslaagde avond waarin op originele wijze invulling werd gegeven aan het jaarthema.