Op 19 maart heeft er weer een jaarthemalezing plaatsgevonden die werd georganiseerd door de ProCo (Programma Commissie). Het onderwerp van de lezing was christelijke identiteit. Harm Knoop heeft in deze lezing wat verteld over Meervoudige Religieuze Identiteit (MRI). Volgens Harm Knoop ligt het er aan vanaf hoe dichtbij of veraf je kijkt om het verschil te zien tussen mensen. Vanaf de maan gezien zijn wij allemaal even groot. Hoe dichterbij men komt, hoe meer verschil er te zien is. De vraag is dan ook vanaf welke afstand men wil kijken naar christelijke identiteit. Er wordt vaak van buitenaf naar identiteit gekeken, maar volgens Harm Knoop is het ook goed om van binnenuit naar identiteit te kijken. De volgende vragen zijn handvatten om van binnenuit je identiteit te bepalen:

1. Wie ben ik?
2. Waar hoor ik bij?
3. Waar ligt mijn passie?
4. Wat wil ik achterlaten op deze wereld?

Harm Knoop heeft vervolgens een film laten zien over Raimon Panikkar om MRI nog wat beter te illustreren. Panikkar is opgevoed door een katholieke moeder en Hindoe vader. Hij beschrijft de kijk van ieder mens op de wereld als een Raam (window). Zelf zien we ons eigen raam niet, maar kijken we er wel doorheen. Als je naar de ander luistert zie je door wat voor soort raam hij/zij kijkt en kun je nog meer van de wereld gaan ontdekken. Zo is het ook met religie. Deze geeft waarheid maar is bepaald door de cultuur. Toch moeten we volgens Panikkar geen cocktail maken van een beetje yoga, katholicisme en een beetje boeddhisme. Dat werkt niet, want dat is oppervlakkig. Toch vond Panikkar dat je niet hoeft te kiezen tussen religies. Voor hem zou dat betekenen dat hij moest kiezen tussen zijn vader en zijn moeder, voor Panikkar was dat een onmogelijke keuze. Volgens Panikkar moet je religies in je opnemen, je eigen maken en er iets anders van maken. Dit noemt hij ook wel assimilatie. Het assimileren van religies wordt ook wel MRI genoemd.

Dit was een korte samenvatting van de lezing. De spreker heeft nog veel meer interessante en prikkelende dingen gezegd, maar hier had u toch echt bij moeten zijn om dat te snappen.

Na de jaarthemalezing gingen we gezellig met z'n allen naar sociëteit waar we onder het genot van een biertje aan de cantus begonnen. Meneer de cantor had twee wachters aangesteld, amice Kievit en amice Lassche ms. Zij zorgden ervoor dat iedereen luidkeels mee bralde met de vele mooie liederen die de VGST rijk is. Als men niet voldoende volume produceerde had dit harde sancties tot gevolg. Er was ook nog wat vermaak van meneer de nestor, amice Van der Brug, met anekdotes en moppen. Het was weer een mooie donderdagavond!