Door R.C. Douma - donderdag 15 juni 2017
Daar staat u dan. Aan de kant van de weg met karton in uw hand. Hoe lang gaat het liften duren? Welke mensen ga ik ontmoeten? Met welke snelheid gaat mijn kont verplaatst worden over de Autobahn? Hoe gaat het weekend eruit zien? Met deze vragen stond menig lid van de VGST vrijdagochtend langs de kant van de weg. Het liftweekend naar Frankfurt am Main stond voor de deur!
Liften kan heel goed gaan. Dit kunt u zien aan het topverhaal van amica Kroes en amice Van Dijk jr. Ze hebben in 5,5 uur gelift terwijl u ook met de trein kon gaan en er dan langer over zou doen, namelijk 6,5 uur.
Een ander goed verhaal over het liften komt van amice Jürries en Smilde. Ze hebben er maar iets meer dan 24 uur overgedaan. Met als beste conversatie, een bedelaar: ”Haben Sie einen euro für mich? Ich habe kein Dach über den Kopf heute Abend”* waarop werd geantwoord: ”Wir habben das auch nicht”. Hierna liep de bedelaar maar verder.
Een klein feitje: wist u dat Duitsers óók zat zijn van de Baustelle in hun land? Menig liftgesprek met een Duitse zakenman, echtpaar, of arbeider ging hierover. Nu konden ze namelijk niet meer 250 km/h rijden als er Baustelle was. Dit is trouwens ook het hardste wat een VGST’er is gegaan. Wilt u weg liften uit een grote stad dan moet u wel een goed plekje opzoeken, want anders bent u na 4 uur liften nog steeds niet weg. Bovengetekende ondervond dat aan den lijve.
Bij aankomst in Frankfurt werd het hostel bewonderd. Alles was goed voor elkaar, bedden sliepen prima, de wc was schoon en de locatie was dicht bij het centrum en de Main. De rest van de dag werden alle liftverhalen uitgewisseld, gegeten en halbe Liters Bier gedronken op het terras of in de karaokebar.
Zaterdag werd er gedaan waar men zin in had. Amicae amicique hebben dieren bewonderd in de dierentuin, van het uitzicht genoten over Frankfurt op een 241 meter hoge toren, langs de Main gelopen, uitgeslapen, de dom van Frankfurt bezocht, en gerelaxed in het plaatselijke parkje bij het ECB-logo. In de avond kwam iedereen bij elkaar am Main. Hier werd goed geproefd aan de Duitse specialiteit, Weißbier.
Zondag stond in het kader van rust; er werd bijna niks gedaan. Een Duitse kerk werd bezocht en er werd in een park gerelaxed. Of als u al vroeg naar huis moest; rustig in de trein uitgebrakt gezeten richting Enschede. Maandag werd er door de overgebleven VGST’ers naar huis gelift. 7 koppels gingen het proberen. Voor 3 koppels was het weekend al snel afgelopen. De overige 4 koppels konden nog wat langer genieten van Duitslands en waren pas rond 19:00 thuis, terwijl ze echt wel op tijd opgestaan waren.
Daar staat u dan, weer thuis, met het karton in de prullenbak. Het liften duurde toch niet zo lang. Ik heb zakenmannen, arbeiders en echtparen gesproken. De topsnelheid was zo'n 250 km/h. Ik heb een enorm relaxed weekend gehad waar ik kon doen waar ik zin in had met de amicae amicique die hetzelfde idee hadden als ik.
Conclusie: het was top!
*Vertaald met Google Translate
Meer foto's van het liftuitje vindt u hier.
Liften kan heel goed gaan. Dit kunt u zien aan het topverhaal van amica Kroes en amice Van Dijk jr. Ze hebben in 5,5 uur gelift terwijl u ook met de trein kon gaan en er dan langer over zou doen, namelijk 6,5 uur.
Een ander goed verhaal over het liften komt van amice Jürries en Smilde. Ze hebben er maar iets meer dan 24 uur overgedaan. Met als beste conversatie, een bedelaar: ”Haben Sie einen euro für mich? Ich habe kein Dach über den Kopf heute Abend”* waarop werd geantwoord: ”Wir habben das auch nicht”. Hierna liep de bedelaar maar verder.
Een klein feitje: wist u dat Duitsers óók zat zijn van de Baustelle in hun land? Menig liftgesprek met een Duitse zakenman, echtpaar, of arbeider ging hierover. Nu konden ze namelijk niet meer 250 km/h rijden als er Baustelle was. Dit is trouwens ook het hardste wat een VGST’er is gegaan. Wilt u weg liften uit een grote stad dan moet u wel een goed plekje opzoeken, want anders bent u na 4 uur liften nog steeds niet weg. Bovengetekende ondervond dat aan den lijve.
Bij aankomst in Frankfurt werd het hostel bewonderd. Alles was goed voor elkaar, bedden sliepen prima, de wc was schoon en de locatie was dicht bij het centrum en de Main. De rest van de dag werden alle liftverhalen uitgewisseld, gegeten en halbe Liters Bier gedronken op het terras of in de karaokebar.
Zaterdag werd er gedaan waar men zin in had. Amicae amicique hebben dieren bewonderd in de dierentuin, van het uitzicht genoten over Frankfurt op een 241 meter hoge toren, langs de Main gelopen, uitgeslapen, de dom van Frankfurt bezocht, en gerelaxed in het plaatselijke parkje bij het ECB-logo. In de avond kwam iedereen bij elkaar am Main. Hier werd goed geproefd aan de Duitse specialiteit, Weißbier.
Zondag stond in het kader van rust; er werd bijna niks gedaan. Een Duitse kerk werd bezocht en er werd in een park gerelaxed. Of als u al vroeg naar huis moest; rustig in de trein uitgebrakt gezeten richting Enschede. Maandag werd er door de overgebleven VGST’ers naar huis gelift. 7 koppels gingen het proberen. Voor 3 koppels was het weekend al snel afgelopen. De overige 4 koppels konden nog wat langer genieten van Duitslands en waren pas rond 19:00 thuis, terwijl ze echt wel op tijd opgestaan waren.
Daar staat u dan, weer thuis, met het karton in de prullenbak. Het liften duurde toch niet zo lang. Ik heb zakenmannen, arbeiders en echtparen gesproken. De topsnelheid was zo'n 250 km/h. Ik heb een enorm relaxed weekend gehad waar ik kon doen waar ik zin in had met de amicae amicique die hetzelfde idee hadden als ik.
Conclusie: het was top!
*Vertaald met Google Translate
Meer foto's van het liftuitje vindt u hier.