Als vanouds was de VGST hofleverancier bij het PaasCongres. Maar liefst 43 Emmaüsgangers vonden het uitje naar Helvoirt reden genoeg om een donderdag en vrijdag wat rustiger aan te doen met de studie. Het was het dubbel en dwars waard.

Met ruim 200 leden van VGS-Nederland verwonderden we ons over het thema: ‘De wonderen de wereld uit’. De eerste lezing werd gegeven door prof. Dick Houtman. Met een grote dosis humor bracht hij ons bij hoe Max Weber ons leerde dat de wereld behoorlijk onttoverd was dankzij de Reformatie. Het geloof werd ontdaan van alle spiritualiteit en met de Verlichting werd de wereld ontdaan van het gezag van het geloof. Er leek minder en minder ruimte voor mystieke oogpunten. Zou de wetenschap religie dan compleet verdringen? De revoluties eind jaren zestig zorgden voor een omslagpunt hierin: er mocht weer ruimte komen voor de romantiek, dit keer gevonden in vormen buiten religie. Religie én wetenschap moesten beiden ruimte maken voor de romantiek. Dat en de ‘natte tosti’ van meneer Houtman waren het onthouden waard. Na de eerste lezing en vragenronde was er tijd voor ontspanning. Het was prachtig weer, dus na de opening van de ‘Radlerbar’ kon er gevolleybald en gevoetbald worden.

De tweede lezing werd gegeven door prof. Mart-Jan Paul, bekend van zijn boeken en spreekbeurten omtrent evolutie en schepping. Hij sprak over een aantal figuren uit de geschiedenis die wonderlijke gebeurtenissen uit de Thora in twijfel trekken: de algemene natuurwetten zijn uitgangspunt. Deze lezing was met afstand het moeilijks te begrijpen en dat was te zien aan het aantal mensen dat terugkwam voor de vragenronde.

Na de lezing was er ruimte voor de borrel, kampvuur, matras glijden, keren en gekeerd worden. Gelukkig was het vanaf een uur of 07:00 echt stil. De volgende ochtend begonnen we met het volgen van verschillende workshops waaruit we konden leren dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn of juist dat alle wonderen de wereld uit zijn, zoals bij de atheïstische workshop. Na de lunch was de tweede workshopronde, waarna de ‘Radlerbar’ weer open mocht. Voor het eten was er nog ruimte voor een sing-in.

’s Avonds was een symposium tussen prof. Roel Kuiper en de aan de Universitieit Twente verbonden prof. René Munnik. Beide filosofen gingen in op een scala aan stellingen, maar moesten vaak erkennen dat ze op één lijn zaten en elkaar vooral aanvulden. De meeste spanning in het symposium kwam wanneer de mensen uit de zaal scherpe vragen stelden. Deze vrijdagavond werd ook nog even aangegrepen door het DB om de Raad van Advies te presenteren welke kan adviseren en helpen bij identiteitsvraagstukken die eens in de zoveel tijd terugkeren bij de verschillende verenigingen.

Nadat iedereen bedankt was en het congres werd gesloten was er ruimte voor het feest. Waar voorheen VGST’ers nog wel eens lang aan de zijkant van het feest stonden was daar vrijdag totaal geen sprake van. Na het feest was dan eindelijk het moment daar dat we amicalen onze bralkunsten konden tonen, hier hebben we natuurlijk al die donderdagen voor geoefend. Na het feest was het voor amicalen weer tijd om kamers volledig te barricaderen, te vullen met alle sofa’s, planten en kerkbanken van de gangen, te ontdoen van matrassen en te onderzoeken hoe de onderkant van de bedden er aan toe zijn. Daarmee was er weer een einde gekomen aan een congres waarin we inhoudelijk gevormd mocht worden langs het pad naar de volwassenheid.