Dominee L.E. Leeftink heeft donderdag 9 mei de tweede toerustende lezing van het studiejaar verzorgd. Het thema van de lezing was 'terechtwijzing'. De vraag die er centraal omheen stond was: wanneer is het mijn verantwoordelijkheid om iemand aan te spreken op zijn/haar gedrag en keuzes, en wanneer is het de verantwoordelijkheid van de persoon zelf?

De avond begon met een Kahoot, waarin dominee Leeftink een aantal voorbeelden schetste die dicht bij de vereniging staan. Op deze manier dachten de aanwezigen al vroeg op de avond na over (enigszins) realistische scenario's en was de aandacht gelijk bij de spreker. Een aantal van deze scenario's waren: Wat zou je doen als iemand een echt te grove grap maakt? Of wat zou je doen als de penningmeester een greep in de kas zou doen, maar wel belooft het bedrag terug te betalen?

Na de Kahoot benaderde dominee Leeftink terechtwijzing vanuit een kerkelijk perspectief. Vaak wordt dit ook wel tucht genoemd in de kerk. Hoe ziet het proces van tucht (en dus ook terechtwijzing) er eigenlijk uit? Door Matteüs 18 vers 11-22 werd al snel duidelijk dat er een duidelijke structuur te vinden is in zo'n proces. Het begint namelijk bij jezelf, bij het besef dat we zelf zondig zijn, en verkeerde dingen doen, maar dat Jezus er is om ons de goede weg op te brengen. Vervolgens wordt er nadruk gelegd op het feit dat God iedereen bij zich wil laten horen. Ook de 'afgedwaalde schapen', om maar in de vergelijking van Jezus als goede herder te spreken. Vanaf dát perspectief horen wij onze naasten aan te spreken op hun gedrag.

Verder gaf dominee Leeftink handvatten om dit in praktijk te brengen. Stel je ziet iets gebeuren waarvan je denkt dat het verkeerd is, hoe pak je dat aan? Allereerst kijk je in de bijbel om te zien wat God erover zegt. Daarna kijk je wat het voor jezelf betekent, en hoe je zelf zou handelen of denken in de situatie. Vervolgens kijk je of iedereen zo zou moeten handelen of denken in de situatie. Sommige situaties kunnen niet over één kam geschoren worden, en het kan heel goed zijn dat daarom niet iedereen hetzelfde zou moeten handelen. Daarbij komt de laatste stap, het oordeel van jezelf over het gedrag van de ander in de situatie. Hierbij zijn er drie mogelijkheden: het gedrag is tolerabel, miserabel, of censurabel. In het laatste geval betekent het dat je vindt dat het gedrag van de ander echt niet kan, en moet je hem/haar daar op aanspreken. Ook in de andere gevallen kan het helpen om het hier met de ander over te hebben.

Het klinkt misschien als zware stof, maar het blijft een belangrijk onderwerp binnen het christen zijn met elkaar. Uiteindelijk willen we namelijk niets liever dan dat we met elkaar het goede doen ter eer aan God. Zolang we dat in ons achterhoofd houden als we iemand terechtwijzen, komen we een stuk verder!