Na 2 jaar in ons bedje liggen huilen mochten we eindelijk weer naar het Paas Volleybal Toernooi (PVT) in het hoge noorden, Assen. Van 1 tot 4 maart barstte het festijn los. Uitgerust met twee sterke teams en vol goede moed gingen we die kant op. Uitgerust is hier betrekkelijk relatief, aangezien we nog allemaal brak en vermoeid waren van de Lustrumreis die we enkele dagen daarvoor hadden.

Dit jaar in het rood gehuld met weer prachtige, unieke namen, gingen we de strijd aan. Het PVT werd traditiegetrouw weer geopend in de kerk waar wij ons vaste stekkie innamen; prominent jasje-dasje op de voorste rij!

Woensdagmiddag was dan echt het uur der waarheid. De messen waren geslepen en we waren uit op de overwinning. Voor beide teams was de eerste dag niet laf, allebei mochten we maarliefst vier wedstrijden spelen. Het bleek lastig te zijn om na de festiviteiten van de Lustrumreis de focus te vinden. Toch kon het herenteam in hun allereerste wedstrijd bijna een set pakken tegen de uiteindelijke winnaar, VIAA. Helaas verloren we die met 20-18, maar we hebben ze heel goed weerstand kunnen bieden. Hadden zij ook een pittige reis achter de rug voordat ze begonnen? Wie zal het zeggen…



Na een gezellig VGS-feestje te hebben gehad in hartje Assen brak de brakke donderdag alweer aan. Voor de dames een hele pittige dag met een stevige vijf wedstrijden. Zodra al deze wedstrijden achter de rug waren werden de vervolgpoules bekend gemaakt. Hier eindigde helaas de droom; het toernooi zou worden vervolgd in de verliezerspoule.

Voor de mannen was het nog een heel spannende dag. Op papier stonden nog twee wedstrijden te wachten van de beginpoule. Als we deze allebei zouden winnen, dan zouden we in de winnaarspoule terecht komen. Dat zou een historische prestatie zijn geweest. Echter bleek in de laatste wedstrijd VGSU net een maatje te groot voor ons. We moesten tevreden zijn met de middenpoule. Ondanks dat mogen we terugkijken op een ontzettend goede prestatie in de beginpoule! Het verdriet van het mislopen van de winnaarspoule was nog niet eens verwerkt of we mochten al aantreden voor de eerste wedstrijd in de middenpoule. Er werd ons geen tijd gegund om het verdriet te verwerken.

Deze zware donderdag waren we niet doorgekomen door het ongekende aantal VGST’ers dat naar Assen was afgereisd om ons aan te komen moedigen. Menige kippenvel momentjes tijdens het brallen later beseften we ons hoe mooi de VGST eigenlijk wel niet is. Het meest aanwezig en het meest prominent van alle andere verenigingen. Dank aan alle amicae amicique die ons zijn aan komen moedigen, dat heeft ons veel goeds gedaan!




Dan de laatste dag, de vrijdag. Zo mogelijk nog vermoeider en brakker dan ooit tevoren begonnen we de dag. Voor de heren een vijftal wedstrijden en voor de dames een zestal wedstrijden maarliefst. Stilzitten zat er niet in deze dagen. Na de lijdensweg van zes wedstrijden waren de vrouwen knap tweede geworden in de verliezerspoule. Een paar hele leuke wedstrijden gehad! Voor de mannen was ook de tweede plek gereserveerd, zij het in de middenpoule, wat achtste over het hele toernooi betekende. Een prestatie waar we zeker trots op mogen zijn!

Na het PVT voor onszelf te hebben afgesloten met een gezellige borrel in huize Roorda kon iedereen eindelijk uitrusten en lekker voldaan het bedje in duiken. De volgende dag zouden we toch alleen maar aan de zijlijn hoeven zitten om de finales te aanschouwen.

We hebben het weer enorm naar ons zin gehad. Het was af en toe wat taai qua de hoeveelheid slaap die we in totaal in combinatie met de Lustrumreis hebben gehad, maar het was het meer dan waard. We kijken terug op een fantastisch toernooi, vol gezelligheid, amicaliteit, leuke acties en oude/nieuwe vriendschappen die weer zijn aangehaald. Het was fantastisch en haast surrealistisch bij tijd en wijle om weer na 3 jaar van dit toernooi te kunnen genieten. Tot volgend jaar, dan gaan we het PVT veroveren!